Kerstkaart

Laatst was er een hotemetoot die een goeie oplossing had voor het probleem van de onderbezetting in verpleeghuizen en andere instellingen. Als het personeel gewoon het verpleegkundige deel verzorgde en familieleden de rest, dan was het hele probleem in één klap opgelost. Mensen moesten maar weer eens gewoon zelf voor hun oudelui gaan zorgen. Wijze woorden. Het leven kan zo eenvoudig zijn. Je moet alleen als oudere wel een beetje geluk hebben. Om te beginnen moet je gezorgd hebben voor nakomelingen. Dus vond je in je leven nooit een partner, of was die onvruchtbaar, of was je dat misschien zelf wel of kwam er om andere redenen geen kroost, ja dan zit je op je oude dag goed fout. Maar zelfs als je wel een ordentelijk gezinnetje uit de grond hebt gestampt, dan is het nog maar afwachten hoe alles verloopt. Het leven is vaak niet zo fris en fruitig als in de reclamespotjes. In het echt kun je kinderen krijgen die ziek worden, gehandicapt raken, naar Amerika verhuizen of zo erg de pest aan je krijgen dat ze je nooit meer willen zien. En ja, het klinkt heel ongezellig, maar ze kunnen zelfs overlijden voordat je zelf zover bent. Die kans is niet denkbeeldig als we het hebben over bovengenoemd voorstel.

Wanneer heb je tegenwoordig tijd om je oudelui goed na te lopen? Let wel, we hebben het in dit plan niet over het zondagse kopje koffie of spontaan even langs wippen, het gaat om de dagelijkse verzorging. Bijstand verlenen bij de maaltijd, toiletbezoek, de bingo, het knutseluurtje, de kruiswoordpuzzel, het zangkoor en het ommetje in de frisse buitenlucht. Dat alles natuurlijk naast de begeleiding naar artsen, opticien, audicien, tandarts en fysiotherapeut. Wil je deze taken enigszins kunnen vervullen, dan moet je als kind je handen vrij hebben, met andere woorden: gepensioneerd zijn. Dat zijn we tegenwoordig pas na onze zevenenzestigste verjaardag. Reken maar uit hoe oud je ouders dan zo ongeveer zijn. Ze kunnen er het beste maar van uitgaan dat ze voor hun negentigste niet dagelijks op je kunnen rekenen. Een triest vooruitzicht als je in een instelling zit waar een zwakke blaas al voor logistieke problemen zorgt. Dan is het niet gek als je je een beetje sneu en eenzaam gaat voelen, vooral in de decembermaand.

Daarom was ik zo blij toen ik las over het initiatief van het Nationaal Ouderenfonds. Een lawine van handgeschreven kerstkaarten moet eenzame ouderen een hart onder de riem gaan steken. Het fonds gaat zes miljoen kerstkaarten verspreiden. Elk huishouden krijgt zo'n gratis kaart in de bus met de vraag die te sturen aan een oudere die wel wat extra aandacht kan gebruiken. Het kan net dat beetje verschil maken tijdens de feestdagen, volgens Angela Groothuizen, ambassadeur van de decemberactie. 'Hoe leuk is het dat zo'n kaart vervolgens nog wekenlang op de schoorsteenmantel staat?' Nou, ik weet het antwoord: hártstikke leuk natuurlijk. Zit je daar in je uppie, in je natte luier met die kaart voor je neus. Dat wordt wekenlang volop genieten.