Nakauwen

De laatste raadsvergadering in Westvoorne heeft me flink aangegrepen. Ik lag er letterlijk wakker van. Nakauwen. Na een uurtje rondwoelen klom ik naar zolder om even het verhitte hoofd uit het dakraam te steken. Het dorp lag er donker en vredig bij. Zou iedereen nu slapen? Oók de portefeuillehouder carbidschieten? Ik kon het me niet voorstellen. Misschien hing hij nu ook wel uit het raam naar adem te happen. Of sloeg hij een complete fles whisky achterover. Of werkte hij uit frustratie een volledige kerstkrans naar binnen. Of was hij zijn koffers aan het pakken om een paar weken te vertrekken naar het andere eind van de wereld. Zoiets.

Want het zal je maar gebeuren dat je door achtenswaardige volksvertegenwoordigers gezegd wordt dat ze van mening zijn dat je handelswijze een motie van afkeuring verdient. Zo'n motie is een zwaar middel en geldt als een ernstige waarschuwing. Die wordt bijvoorbeeld ingezet als er berichten zijn dat degene waarover de motie gaat de schijn tegen heeft van belangenverstrengeling, het aannemen van steekpenningen, het onvoldoende alert zijn bij belangrijke gebeurtenissen of het onvoldoende informatie verstrekken aan de gemeenteraad. Alleen al het voorstel tot een motie van afkeuring trekt de integriteit van degene tegen wie hij gericht is in twijfel, ongeacht of de motie wordt verworpen of aangenomen. Dat doe je dus niet zomaar.

Hoe zou het nu met de indieners van de motie zijn? Lagen die op één oor te genieten van de slaap der rechtvaardigen? Of lagen sommigen toch te woelen met vragen? Dezelfde vragen die door mijn hoofd spookten? Bijvoorbeeld over het doel van de motie. Wat wilden ze er precies mee bereiken? Hoe zwaar moet de fout van de portefeuillehouder zijn om zo'n motie aan zijn broek te krijgen? Stel dat hij een vergissing gemaakt had bij de interpretatie van een wettelijke bepaling. Niet dat hij dat deed. Hij kon zelf prima uitleggen hoe die carbidkwestie werkelijk in elkaar zat en later gaf de rechter hem gelijk. Maar stél. Is een vergissing al voldoende voor zo'n zwaar middel? Of dachten de indieners dat er verwijtbaarheid of zelfs kwade opzet in het spel was? Ze wisten dat ze de bestuurlijke verhoudingen ernstig gingen verstoren. Was die veronderstelde 'overtreding' dat waard? Staat de burgemeester er in de raad zo slecht voor dat de oppositie hem koste wat kost onderuit willen halen? Was er niemand die, toen hij deze zogenaamde interpretatiefout meende te zien, aan een constructievere manier dacht om deze 'vergissing' uit de wereld te helpen?

En toen tijdens het debat bleek dat er van een vergissing niet eens sprake was, waarom was er toen maar één persoon uit de oppositie die zich bedacht? Begrepen de andere oppositieleden de argumenten van De Jong niet? Dat zou ernstig zijn. Of begrepen ze het wel, maar gelóófden ze hem niet? Dat zou verschrikkelijk ernstig zijn. Of is er iets anders aan de hand? Iets waar kiezers van VVD, PvdA, CDA en D66 nu naar moeten gissen, maar graag zouden willen weten?