Afbeelding
DAGBOEKNOTITIES

Andere tijden

Actueel 280 keer gelezen

Onlangs togen scholieren massaal naar Den Haag om scherpere klimaatregels te eisen. Dat deden ze onder schooltijd waardoor ze het etiket 'klimaatspijbelaars' opgeplakt kregen. Dat klimaatsceptici dat woord willen gebruiken is begrijpelijk. Dat de term ook overgenomen werd in de algemene journalistieke berichtgeving was ronduit flauw. Hier komt een generatie met gegronde argumenten in opstand tegen duidelijke misstanden. Dan spreek je niet van spijbelaars maar van demonstranten.

Ouderen onder ons deed het terugdenken aan hun eigen jeugdjaren, de tijd dat er volop gedemonstreerd werd, tegen van alles en nog wat. De burgemeester van Brielle mijmerde in zijn blog vol nostalgie over de protestacties waar hij als scholier en student aan had meegedaan. Over de huidige klimaatdemonstranten schreef hij vol lof. Zijn blogje alleen al liet zien hoe de tijden veranderd zijn. Begrip en zelfs aanmoediging van een burgemeester, daar moest je in onze tijd eens om komen!

Vietnam, daar woedde een oorlog die eeuwig leek te gaan duren. Onze hele middelbare schooltijd stond in het teken van protest tegen die zinloze strijd. Nog als ik het woord Vietnam hoor, denk ik aan jarenlang huiswerk maken, terwijl we op de radio een eindeloze stroom berichten hoorden over offensieven, geschonden bestanden en hervatte gevechten. Johnson openlijk uitmaken voor een moordenaar was riskant, want belediging van een bevriend staatshoofd. Veiligheidshalve hielden we het bij het scanderen van 'Johnson molenaar'. Wilde je het beleid van de universiteit aan de kaak stellen met een bezetting van het gebouw, dan werd je er door de politie hardhandig uit gesleurd. Maakte je kenbaar dat je meer behoefte had in je stad aan betaalbare woningen dan aan een middeleeuws kroningsfeest, dan kon je klappen verwachten van gummiknuppels of minstens een nat pak van het waterkanon. Voor onze generatie geen tijd om gezellige selfies te appen naar onze ouders, het was rennen voor je leven. En geen burgemeester die ons vriendelijk toesprak.

Daarom was het voor mij een schok om de woorden van de Brielse burgemeester te lezen onder de kop 'Jongeren, laat je horen!'. Graag wil hij dat jongeren hun ongenoegens melden bij de gemeente en de lokale politiek. Hoewel ik dat natuurlijk alleen maar kan toejuichen, moest ik toch even slikken van zo'n uitnodiging van een belangrijk gezagsdrager. Ik kreeg even het gevoel alsof onze oude schooldirecteur ons potten verf aanreikte voor de teksten op onze spandoeken. Alsof mijn opa aanbood om mijn brommer op te voeren. Alsof mijn vader een fles whiskey in mijn schooltas stopte. Alsof mijn moeder me een joint aanbood.

Wat zouden Brielse jongeren nu denken? Nu onze burgemeester het zo vriendelijke vraagt, vooruit, meteen erop af! Of broeden ze hun acties grondig uit en komen ze er bij de volgende Maskerade mee voor de dag? Met jeugdig elan en vlammende protesten? Ik hoop het van harte. Maar ik vrees dat het op vijf december bij het oude zal blijven. Een gezellige, gezapige parade van oude mannen. Waar gaan we dit jaar eens tegen protesteren? Afvalcontainers, is dat misschien wat?

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant