Daar praten men niet over

In het archief duiken wel eens stukken op die met de nodige scepsis bekeken moeten worden. Zoals een handgeschreven verhaal dat "eens gevonden was bij mevrouw Van Kempen". Het is een overgeleverd verhaal dat zich afgespeeld zou hebben omstreeks 1750 op de boerderij genaamd Rooswijk, waar omstreeks 1900 de familie Van Kempen woonde. Het gaat als volgt: "De familie zat aan tafel bij de haard. Het wier zoo zachtjes aan tijd om naar bed te gaan. Plotseling werd er op de deur geklopt. Verschrikt keek men elkaar aan, dat gebeurde nooit, overdag was er nog alles aanloop maar nooit zo laat. Nu waren niet zo erg geschrokken maar een beetje bangig waren ze toch wel. Moeder Van Kempen zij tegen haar zonen Bouwe, Jaap, Maarten: 'jongens gaat, maar kijk uit'. Nou, die jongens gingen kijken achter mekaar tog voorzichtig naar de deur, gevraagt wat er loos was. Daar stonden twee vrouwen die vroegen of ze binnen mochten komen en een slaap konden krijgen. 'Kom maar verder'. Ze mochten plaatsnemen, maar moeder vertrouwde het niet. Na een bakkie gedronken te hebben zij moeder: 'jullie lusten toch wel een appel'. Moeder pakte 2 appels en gooide ze naar hun toe. Ze werden opgevangen met de handen (als het vrouwen geweest waren dan hadden ze in de schoot opgevangen dat wist moeder veel te goed). Daardoor zag ze dat het geen vrouwen waren maar mannen. Ze hebben ze in de stal een plaatsje gegeven en in de nacht hebben ze van kant gemaakt. Ze hebben ze op het erf begraven en op die plek hebben ze een schuur gebouwd. Tien jaren later bij graafwerk zijn de geraamten gevonden, toen wist niemand wat daar had afgespeeld. Daar praten men niet over."

Aart van der Houwen (aa.vander houwen@streekarchiefvp.nl)