Gevolmachtigde voor de garnalen

De garnalenvisserij verdient mijns inziens meer aandacht. Vooral de geschiedenis daarvan uiteraard. Het was een kleinschalig bedrijf: twee man in een bootje die één á twee manden (à 16kg) per dag konden vangen, niettemin waren er omstreeks 1900 veel families op Westelijk Voorne afhankelijk van de garnalenvangst.

Het Haringvliet, in mindere mate de Brielse Maasmond maar ook het strand van Voorne, vormde een rijk vangstgebied en werd druk bezocht door garnalenvissers uit Goedereede, Stellendam en zelfs Tholen. In Hellevoetsluis, gunstig gelegen aan het Kanaal door Voorne, werden de garnalen aan land gebracht. De visserij was seizoensgebonden: in het voorjaar werden soms honderden manden per week aangevoerd, vanaf juni liep dat aantal sterk terug. De reden was dat de garnalen bestemd waren voor de Engelse markt. In de Nederlandse krant prezen de handelaren in Londen en Hull zichzelf aan: Baxter & Son, gevestigd bij Gillingsgate in Londen liet weten: "wij zijn door onze uitgebreide connectiën in staat de hoogst mogelijke prijzen te betalen".

Wanneer het echter warmer werd, kon de garnaal niet vers gehouden worden. Gevolg was dat de prijzen kelderen van zeven gulden naar slechts twee gulden, de visser niet veel overhield en er de brui aan gaf tot het nieuwe seizoen zich aandiende. Daar stond tegenover dat in extreme tijden (of een koele zomer) de prijzen konden stijgen tot twaalf gulden of meer. In het streekarchief herinnert het reglement der Vereeniging van Garnalenvisschers "Recht door zee" uit 1894 eraan dat ook Brielle een graantje meepikte. De vereniging benoemde jaarlijks een gevolmachtigde die in Engeland toezicht hield over de garnalen die de leden van de vereniging opzonden. Hij kreeg zolang hij voor de vereniging in Engeland was 2 gulden per lid van de vereniging.
 

Aart van der Houwen (aa.vander houwen@streekarchiefvp.nl)