Coronagedrag

Er stonden een paar vrouwen voor de ingang van de supermarkt. Het gesprek ging over het Coronavirus. 'Ach, ik ben daar heel nuchter in', zei de ene, en ze hoestte demonstratief in het rond. Altijd weer interessant om te merken hoe sommige mensen nuchterheid met stommiteit verwarren. Maar het leek me weinig zinvol om haar dat nu te vertellen. Wel was ik benieuwd hoe de ander zou reageren, dus ik hield even mijn pas in. 'Overdreven gedoe', verzuchtte die. 'Ik ben er nu wel helemaal klaar mee.' Dat was op de dag dat alles juist nog moest beginnen.

's Middags kwam Rutte met de aankondiging van de beperkende maatregelen. 's Avonds zagen we beelden van winkelende mensen die vochten om het laatste pak wc-papier. Mondkapjes, aspirientjes, extra zeep, je kunt je voorstellen dat je dat in huis zou willen hebben tijdens een epidemie. Maar tientallen rollen wc-papier? Wáárom? Angst dat de wc-papier productie stil komt te liggen? Dat we allemaal tegelijk aan de diarree gaan? Ik snapte er helemaal niets van.

De volgende dag kon ik het gelukkig vragen aan mijn buurman. Die kwam ik tegen in een grote supermarkt, die vroeger nogal eens oneerbiedig 'dozenschuiver' werd genoemd, maar in werkelijkheid een van de fijnste winkels in Brielle is. Buurman had een aanzienlijke hoeveelheid gezinsverpakkingen pleepapier in zijn boodschappenwagentje gestouwd. Dit was mijn kans, dus ik vroeg het hem meteen: wáárom? De premier had ons notabene zojuist op het hart gedrukt om niet te gaan hamsteren.

Tja, dat hamsteren vond buurman ook paniekgedrag. Nergens voor nodig. Hij zou daar zelf nooit aan meedoen. 'Maar ik liep er langs en toen dacht ik: het zal me toch zeker niet gebeuren dat straks iedereen goed voorzien is en dat ik dan de enige ben die zonder zit. Vandaar. Een paar extra pakken. Voor de zekerheid.'

Ik geef toe dat ik toen begon te aarzelen. Zoiets zet je toch aan het denken. Hoeveel toiletpapier hadden wij eigenlijk nog in huis? En hoeveel gebruiken wij zo ongeveer per dag, per week, per maand? Wat als ik iets over het hoofd zie? Dat er wel degelijk een goede reden is om een flinke buffer aan te leggen? En dat ik daar achter kom als het te laat is? En hoeveel moeite kost het nou helemaal om een pak extra mee te nemen?

Mensen trekken uit dezelfde informatie heel verschillende conclusies. Sommigen worden zo bang dat ze gekke dingen gaan doen. Anderen vinden alle verstandige maatregelen die door deskundigen genomen worden maar onzin en wensen zich nergens iets van aan te trekken. Terwijl ik daarover zit te filosoferen, komt het bericht binnen dat het 1 april-feest niet doorgaat.

Precies wat we de afgelopen week begonnen te vrezen. Dit jaar geen veerman in de haven. Geen geuzen die aan wal komen. Geen gerammei van de poort. Geen prinsenvlag die in top gaat. Geen dansende kinderen. Geen feest in de Brielse kroegen. Vreselijk jammer. Maar het is op dit moment natuurlijk de meest juiste en verstandige beslissing.