Leven in tijden van Corona

Corona heeft het leven in zijn greep en zal dat naar verwachting nog wel enige tijd blijven doen. Eén ding weten we zeker: we maken historie mee. Dat doen we natuurlijk elke dag, maar de kans dat later iemand zich af zal vragen wat er in 2020 gebeurde is beduidend groter dan de vraag wat er in 2019 speelde.

Dan zullen we ons herinneren dat kinderen niet naar school konden; horeca, bioscopen, sportscholen en zwembaden gesloten werden en zelfs het strand tot verboden gebied werd verklaard. Tientallen banen bleken plotseling 'niet-vitaal' en waren schijnbaar overbodig. Grote en kleine evenementen konden niet doorgaan en mensen zochten hun vertier in kleiner verband. Alles draaide plotseling om het gezin; de ene keer leidde dat tot irritaties, de andere keer tot goede gesprekken, maar altijd tot meer kennis van elkaar. Op de achtergrond speelt mee dat iedereen wel iemand kende die ziek was of zelfs overleden.

Als dit het verhaal is dat wij te vertellen hebben is het wel magertjes. Laten we er voor zorgen dat er méér herinnerd zal worden. Ik roep iedereen op om deze tijd vast te leggen, in verhalen, foto's, film of wat dan ook. Wat maakt deze weken zo bijzonder? Blijf hierbij dicht bij de eigen praktijk: wat er in de wereld speelt is niet interessant. Maar dat het hele gezin voor de buis zat toen de koning zijn toespraak hield wel. En geef het ook maar eerlijk toe wanneer er voor jaren WC papier is ingeslagen. Leg een 'Corona-dagboek' aan en deponeer dat na afloop bij het Streekarchief. We zullen alles verzegelen en pas over 25 jaar (of later) openbaar maken. Daarmee geven we de volgende generaties een tijdsdocument in handen dat door ooggetuigen is samengesteld.

Aart van der Houwen (aa.vander houwen@streekarchiefvp.nl)