Piet Heijndijk

Oostvoorne – De tuin van zijn woning aan de Lijsterbeslaan in Oostvoorne is in deze tijden van 'Coronaquarantaine' de plaats waar Piet Heijndijk een groot deel van zijn tijd doorbrengt.

Maar het gezicht van de 'Oostvoornse leugenbank' kan bijna niet wachten tot hij en zijn 'medeleugenaars' hun plekje aan de Strandweg in de bocht bij de Duinlaan weer in mogen nemen.

Piet Heijndijk wordt komende zaterdag (18 april) 76 jaar. En op de elf jaar die hij in Hellevoetsluis woonde en de twee dagen die hij tijdens en na zijn geboorte in Brielle vertoefde na, bracht hij zijn leven in Oostvoorne door. Het grootste deel van zijn werkzame leven werkte Heijndijk bij Shell: 'Als opzichter bij 'shutdowns' niet als operator. Die werken niet. Die draaien alleen aan knopjes.'
Tien jaar lang combineerde Heijndijk zijn werk met een eigen sportschool, waar hij judolessen en dames- en heren-conditietraining gaf. 'Ik begon met judo bij Bert Meijerink van sportschool Tori in Hellevoetsluis,' zegt Piet. 'Toen ik terugkwam naar Oostvoorne ging ik daar bij de plaatselijke judoclub trainen. Toen de trainer ermee stopte heb ik de boel overgenomen. Maar na tien jaar viel het me steeds moeilijker om werk en sportschool te combineren. Ook de beleving van de sporters veranderde. Ik verwachtte teveel van ze. De boel opdoeken was het beste.'

Landelijke bekendheid
Toen een raadselachtige wildpoeper enkele jaren terug bijna dagelijks de 'Leugenbank' van Piet en zijn kornuiten gebruikte om er zijn behoefte te doen, kreeg Heijndijk landelijke bekendheid toen SBS 6 in Hart van Nederland aandacht schonk aan het merkwaardige fenomeen. Op YouTube is nog altijd de korte reportage te zien die TV Rijnmond op de Strandweg bij de Leugenbank maakte. 'Het poepen duurde zeker vier maanden,' zegt Heijndijk. 'En het stopte even plotseling als het begonnen was. Tot op de dag van vandaag weten we niet wie daar zijn behoefte deed.' Als vaste gast van de Leugenbank zit Piet Heijndijk vol anekdotes. Zo snoert hij iedereen die zegt dat Oostvoorne geen straten heeft, direct de mond. 'Op industrieterrein Pinnepot hebben we de mileustraat van de gemeente en aan het begin van de Brielseweg ligt bij het Shell pompstation toch echt de wasstraat,' lacht Heijndijk. 'En zo kan de Strandweg, waar we altijd zitten, eigenlijk beter 'Strand is weg' worden genoemd, want het Autostrand komt waarschijnlijk nooit meer terug. Ik zal nooit het gezicht vergeten van de automobilist die ons een paar jaar terug vroeg waar de Strandweg heen ging. Wim Torreman, hij is nu overleden, rechtte zijn rug, keek de chauffeur aan en zei: 'Als je door rijdt, ga je naar het begin van de weg en als je omdraait kom je bij het eind van de weg.' De man rolde met zijn ogen en reed zonder wat te zeggen weg. En wij lagen in een deuk.'