Jan van Buren

Oostvoorne – Jan van Buren, met één u. 'De arme tak', zoals hij zelf omschrijft, hoewel 'schoenenboer' Hugo van Buuren, een generatiegenoot van Jan die een 'dubbele u' in zijn naam draagt, ergens in de stamboom van de familie dezelfde voorouders met Jan deelt.

Die Jan van Buren (76) is een geboren en getogen Oostvoornaar, die nu woont op het boeltje aan de Valweg waar zijn opa 'boerde' en waar zijn vader werd geboren en is gestorven.

Derde leven
Die Jan van Buren is inmiddels alweer meer dan twintig jaar bezig aan wat hij noemt zijn derde leven. Een leven dat hij na zijn pensionering en de vroege dood van zijn vrouw volledig wijdt aan dingen die hij leuk vindt. 'Ik had een onbezorgde jeugd, waarin ik volop sportte,' zegt Jan. 'Ik was zo'n jongen die op de kermis bij het 'vechten met de beer' de strijd aan ging met de worstelkampioen van de kermistent. En dan zat heel de tent vol, want dan wilde iedereen van het dorp zien hoe Jantje het eraf bracht tegen 'de beer'. Dat was mijn eerste leven.
Het tweede begon op mijn zeventiende, toen ik voor Nedlloyd ging werken en ging varen. Ik was een beetje een 'Manus van alles', werd door het bedrijf de hele wereld over gezonden. Ik heb op projecten gezeten in onder meer Korea, Japan en het voormalige Oost-Duitsland. En ik heb zelfs nog een jaar lesgegeven aan de Hogeschool in Rotterdam in scheepsdieselmotorentechniek. Om de nood te lenigen toen de docent daar plotseling opstapte. Dat was wel leuk want precies in dat jaar ging mijn zoon Marc voor het eerst ook naar de Hogeschool. Ik hoor het hem nog zeggen. 'Eindelijk op mezelf en van jullie af, ha ha'. En toen zijn gezicht toen hij op school over de gang liep en mij voor de klas zag staan…
Na veertig jaren was ik pensioengerechtigd. En precies zes weken daarna overleed mijn vrouw. Alvleesklierkanker. Zo begon mijn derde leven. Alles was ineens compleet anders. Geen werk meer en alleen thuis, gelukkig later met een partner. Zo kwam ik bij 'Groei en bloei Oostvoorne', waarvan ik twaalf jaar lang voorzitter was. En in de Stichting Hobbywerkplaats Oostvoorne. Daar ben ik nu alweer voor het veertiende jaar voorzitter.'
En de bijna drieduizend vierkante meter tuin van zijn woning aan de Valweg zorgt ervoor dat Jan van Buren maar zelden binnen is. 'Je moet de boel bijhouden, hè,' zegt de Oostvoornaar. 'En het moet netjes gebeuren, want als ik bezig ben voel ik de ogen van mijn opa en mijn vader in mijn rug priemen of ik het familieboeltje wel netjes bij hou, ha, ha. En het gaat nu ik een nieuwe hartklep heb gekregen ook weer een stuk makkelijker. Ik hoef na drie kruiwagens niet meer tot morgen te wachten voor ik de volgende kruiwagen weer weg kan rijden. Joh, laat de boeren maar dorsen. In Zeeland zeggen ze 'luctor et emergo' Hier in Oostvoorne zeggen we 'lukt 't vandaeg niet dan lukt 't merrege'.