Koepeldrama

Wat een ellende heeft Koepel Zeeburg over de gemeente Westvoorne gebracht. Onvoorstelbaar hoe voorspelbaar en schijnbaar onafwendbaar dit drama zich voltrok. Kon niemand dit tegenhouden? Blijkbaar niet.

In 1732 werd in de duinen van Oostvoorne een koepelvormig gebouwtje neergezet. Daar vergaderden bestuurders van de voorlopers van het huidige Waterschap. In de Tweede Wereldoorlog moest het gesloopt worden op last van de Duitsers. Eind vorige eeuw bedachten een paar inwoners van Oostvoorne dat het leuk zou zijn om weer zo’n zelfde koepel in de duinen op te bouwen.

Eigenlijk waren er toen slechts twee simpele vragen die beantwoord moesten worden. Ten eerste: wat moet je met zo’n bouwsel? Ten tweede: wie wil dat betalen?

De eerste vraag zou wel beantwoord worden door een exploitatieplan, dacht ik indertijd. Hoe zou dat eruit zien? Horeca- en vergaderfaciliteiten zaten reeds op steenworp afstand van de beoogde plek. Voor doelen van algemeen maatschappelijk nut zou het veel te klein zijn. Wat dan? Hoe moest dit rendabel worden? Ik werd steeds nieuwsgieriger, maar wat er kwam, géén exploitatieplan.

Wat er ook niet kwam, was geld. Niemand die ervoor in de buidel wilde tasten. Het draagvlak onder de inwoners voor dit idee was nul komma niks. Was het hier maar bij gebleven, dan was er niets gebeurd.

Maar toen gebeurde er een ramp. Er kwam een subsidie beschikbaar van zeseneenhalve ton. Daarvan raakte iedereen over de kook. Het was beschamend om te zien hoe amateuristisch bestuurders, van wie je als burger deskundigheid verwacht, toen te werk gingen. Je verwachtte logische vragen als: moeten we dit wel willen? Als we het doen, hoe daarna verder? Kunnen we dit bedrag wellicht nuttiger besteden?

Die vragen werden inderdaad gesteld, door raadsleden van Partij van de Arbeid en Partij Westvoorne. Maar ze werden door alle anderen meteen van tafel geveegd. Niet zeuren nu. Aanpakken die poen en bouwen die koepel!

Hopla, daar verdween een sloot gemeenschapsgeld in een onzinnig project. In 2014 verrees het namaakbouwsel in de Oostvoornse duinen. En al in 2016 stond het op de agenda van de gemeenteraad. Financiële nood bij de stichting die het gebouw beheerde. Wat te doen? De gemeente nam het gebouw over en pompte er nog maar eens een slok gemeenschapsgeld in. Exploitatieplan? Nee, dat was er nog steeds niet. In 2017 verhuurde de gemeente het aan een nieuwe stichting. Helaas, het dak ging lekken. Reparatie zou 45.000 euro kosten. En weer betaalde de gemeente. Met gemeenschapsgeld.

Nu wil men het ongeluksgebouw verkopen. Goed idee! Wat is de vraagprijs? Hoeveel gaan de Westvoornaars terug zien van hun verkwanselde geld? Nog belangrijker: komt er een keiharde belofte, een garantie, zwart op wit, dat de gemeente in de toekomst nooit, maar dan ook nóóit meer, een euro spendeert aan dit nutteloze nepgebouw?