Belangrijk

We leven in een vreemde tijd, dat is geen nieuws. Wereldwijd stierven het afgelopen halfjaar meer dan een half miljoen mensen aan het Coronavirus. Hoeveel weet niemand precies, de tellingen lopen uiteen en dan zijn er nog landen waar niet of nauwelijks geteld wordt.

Zeker is dat vele miljoenen over de hele wereld nu in angst en zorgen leven. Wat als je ziek wordt? Wat als een familielid ziek wordt? Wat als de ziekenhuizen het niet aan kunnen? Wat als je je baan verliest? Wat als je zonder inkomsten komt te zitten? Hoe lang gaat dit nog duren? Wat als er geen vaccin gevonden wordt?

Voorlopig lijkt ons land een veilige plek. Een ieniemienie bubbeltje op de wereldbol, waar het virus gewoon voort raast. Het aantal zieken is hier laag, hoewel de besmettingen weer oplopen. Binnen ons land lijkt Voorne dan weer een veilig eilandje.

Toch neemt de onrust toe, want gebieden waar het de verkeerde kant uit gaat, zoals Rotterdam en Nissewaard, zijn akelig dichtbij. Toeristen en campinggasten veroorzaken ook de nodige irritatie. ‘De mensen van hier’ vragen zich af waarom zij geen anderhalve meter afstand willen houden. Waarom ze in winkels doen alsof er niets meer aan de hand is. Er wordt veel geklaagd en met de vinger gewezen.

Tegelijkertijd merk ik dat veel ‘mensen van hier’ zelf volop vakantieplannen hebben. De komende weken zijn zij het die ergens anders toerist zijn. Vaak in landen waar het niet zo veilig is als in ons Nederlandse bubbeltje. Lukt het ze allemaal om zich daar aan de maatregelen te houden? Over een paar weken komen ze terug. Wat gaat er dan gebeuren? Medewerkers in de zorg houden hun hart vast.

Maar over hen hoor je momenteel niemand meer. Geen applaus, geen spandoeken, geen bossen bloemen, geen lovende woorden van patiënten of deskundigen en vooral: geen salarisverhoging. Straks, als het misloopt, na de zomer, dan mogen ze weer klaar staan. Pas dan worden ze weer belangrijk.

Tot die tijd steken we liever onze kop in het zand. We hebben even genoeg van alle ellende. Er is een probaat middel om je zinnen te verzetten bij een ernstige dreiging: je druk maken over dingen die niet belangrijk zijn.

We kennen er allemaal wel voorbeelden van. Van die tante die midden in de oorlog bekeurd werd omdat de fiets waarmee ze op hongertocht ging geen achterlicht had. Van die doodzieke oom die ’s nachts wakker lag omdat zijn tuinhek niet netjes in de verf zat. En ook collectief kunnen we er wat van. Ons lekker vastbijten in iets relatief onbelangrijks.

Zo is er in Brielle nu een groep die vol overgave ten strijde trekt tegen de plannen voor een monument bij de Noordpoort. Natuurlijk is het belangrijk dat het een mooi monument wordt. En natuurlijk is het belangrijk dat het niet teveel geld gaat kosten. Maar lieve mensen, het is toch niet nodig om daarover een nieuwe tachtigjarige oorlog te beginnen? Laten we het gezellig houden. En ons druk maken over zaken die werkelijk belangrijk zijn.