Afbeelding
Dagboeknotities

Hoe gaat het met ons?

Algemeen 239 keer gelezen

Er viel een envelop op de deurmat van de GGD Rotterdam-Rijnmond. Oranje tekst pontificaal op de voorzijde: ‘Hallo, hoe gaat het met ons?’. Ik verbaasde me nogal dat deze vraag aan mij gesteld werd. Weten ze dat dan zelf niet?

Maar vooruit, als je het weten wil: het gaat niet zo goed met jullie, GGD! Er lopen heel veel mensen met een snotneus of een akelig kuchje rond die zich willen – of liever gezegd: moéten – laten testen op Corona. En de capaciteit is daarvoor ontoereikend. Mensen moeten lang wachten voor ze terecht kunnen en daarna nog eens lang wachten tot ze de uitslag krijgen. Ondertussen zitten ze thuis terwijl ze in het ziekenhuis, op school, bij het openbaar vervoer, in een winkel of op kantoor nuttig werk zouden kunnen doen. Ze balen. En hun patiënten, leerlingen en collega’s balen ook. De vraag is of ze met toekomstige snotjes en kuchjes nog de motivatie kunnen opbrengen om zich weer te melden voor een test.

Dan hoorden we vorige week ook nog eens dat honderden mensen die een positieve testuitslag kregen en in quarantaine zaten, helemaal niet besmet waren met het Coronavirus. Zij zaten voor niets thuis. En er werd zinloos bron- en contactonderzoek uitgevoerd. Vals positieve uitslagen bij medische tests zij niet te vermijden, legden de deskundigen uit. En die lange wachttijd komt niet door een tekort aan testmateriaal, maar door te weinig labcapaciteit. We kunnen daarover nog lang doorfilosoferen, maar als je vraagt hoe het gaat, dan kan het antwoord kort en bondig zijn: slecht!

Het bericht over de testmoeilijkheden deed me denken aan het verhaal van een stel dat met vakantie naar Spanje was geweest. Ze zouden ergens op het platteland verblijven, ver van alle reuring en vertier. De kans dat je daar een virus zou oplopen was minder dan op de Coolsingel of in de Kalverstraat. Maar ja, ze reisden wel met het vliegtuig. Moest kunnen, anders zou het immers wel verboden zijn.

Twee dagen na thuiskomst had een van beiden keelpijn. Niks bijzonders, maar omdat hij vrijwilliger is bij een zorginstelling wilde hij zich voor de zekerheid laten testen. Drie dagen wachten, daarna nog twee op de uitslag. Op een minimaal hoestje na voelde hij zich best fit. Grote verbazing toen de uitslag kwam: positief. Help, Corona in huis!

Diezelfde dag werd zijn partner ziek. Spierpijn, hoesten, keelpijn, hoofdpijn, zweetaanvallen, koude rillingen. De buren bezorgden boodschappen, bloemen en een koortsthermometer. En jawel, negenendertig graden plus nog een beetje. Test aanvragen. Hoewel de uitslag niet zo moeilijk te raden was. Maar dat hadden ze mooi mis. Uitslag: negatief.

Grote verbazing. Contact met GGD: partner besmet, doodziek gevoel, hoge koorts, hoe kon dit? Nog maar eens testen dan. Wachten op uitslag, dit keer wel positief. Wisselende testresultaten. Net zo wispelturig als de ziekte zelf. Soms (’s morgens) lijkt het wat beter te gaan. Positief dus. Maar meestal is het ’s avonds weer mis. De koorts stijgt, de stemming daalt naar negatief. Hoe lang gaat dit duren? Niemand die het weet.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant