Afbeelding
Dagboeknotities

Vakantiepark

Algemeen 263 keer gelezen

We krijgen er een vakantiepark bij. En niet zo maar eentje, het wordt sjiek de friemel. De beschrijving laat daarover geen twijfel bestaan. Het is bestemd voor mensen die stijlvol willen recreëren. Ze krijgen 'tijd voor een glimlach’. Maar dan in het Engels, anders snappen de buitenlanders het niet.

Op landgoed Olaertsduyn wordt een vakantiepark gebouwd voor bezoekers die houden van een ingetogen aqua leisure leefstijl. Er was een filosofie, een drive, een mindset om een icoonproject te ontwikkelen en nu is het dan zover. Ach ja, vroeger gingen we met vakantie naar een huisje in het bos, maar die tijden zijn voorbij. Straks verblijven we in lodges, genieten we in villa’s met verticale lijnen die geïnspireerd zijn op de verticale bomenwereld. Dan hebben we een optimale bosbeleving.

Vroeger, in de goede oude tijd, hadden we ook al bosbelevingen. Maar in onze familie waren die zeker niet optimaal te noemen. Ik herinner me de eerste keer dat onze ouders zo’n boshuisje huurden. De sfeer was opgetogen, tante en oom gingen mee. Achteraf gezien denk ik dat oom de opdracht had gekregen om flinke boswandelingen met ons te maken. Entertainmentteams bestonden toen nog niet.

Eindeloos sjouwden we tussen druipende dennen en eiken. Urenlang sopten we met onze kaplaarzen door zuigende modder. Het duurde en duurde maar. Waar gingen we eigenlijk heen? Wandelen! was het antwoord. Het enige doel van de dag was om ’s avonds weer bij het huisje uit te komen. Je ziet nog steeds wel van die gezinnetjes in brochures en op websites. Ze lijken dezelfde kaplaarzen te dragen als wij indertijd, maar zij hebben wél een droge trui aan. En ze lachen altijd. Kunst, bij hen schijnt de zon door het bladerdak.

Die huisjes van vroeger zagen er trouwens oergezellig uit. Witgekalkte muren met Hans-en-Grietje-raampjes. Als kind dacht je dat je regelrecht een sprookje binnenstapte. Zo leerde je al jong hoe uiterlijke schijn kan bedriegen. Binnen hing een penetrante schimmelgeur. De volwassenen mopperden op het wrakkige meubilair en het schamele serviesgoed, maar probeerden toch manmoedig de stemming erin te houden.

’s Avonds werd je in een van de stapelbedden gestopt. Daar lag je dan te bibberen onder een dunne, kriebelige deken. Er steeg een muffe walm op uit het matras. Je lag nog lang wakker van de pijn in je voeten. Dat kwam natuurlijk door die kloterige kaplaarzen.

Veel mensen vinden het jammer dat steeds meer landgoederen in Nederland volgeplempt worden met campings en huisjesparken. Maar het zal duidelijk zijn dat ik de komst van lodges voor een ingetogen aqua leisure leefstijl van harte toejuich. Er kan niet genoeg ingezet worden op het voorkomen van trauma’s op het gebied van bosbelevingen.

Daarom een tip voor de ontwikkelaars: zorg dat er een huisartsenpost in de buurt komt. Voor stijlvolle recreanten is het niet fijn om buiten kantooruren met een blindedarmontsteking helemaal naar Spijkenisse te moeten rijden. Een goed bereikbare HAP zou bovendien een geweldig positieve impact hebben op de lokale gemeenschap.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant