Smeekschrift

Er is een stichting in oprichting die zich verzet tegen de plannen voor de nieuwe Noordpoort in Brielle. De initiatiefnemers hebben een smeekschrift opgesteld en aangeboden aan de burgemeester. Die vond hun protest na twee jaar van inspraak rijkelijk laat.

We kennen het verschijnsel allemaal, bijvoorbeeld van ons werk. Er moet een nieuwe huisstijl komen. Het zal wel, denkt iedereen, we horen het wel. Er wordt een professionele ontwerper ingehuurd die zijn sporen in het vak verdiend heeft en ineens is het zover. Het definitieve ontwerp wordt gepresenteerd of – nog erger – het briefpapier met het gloednieuwe logo is al gedrukt. En dan schrikt iedereen wakker. Wat? Is dit het? Nee toch zeker? Wanstaltig! Protserig! Te kleurig! De hele afdeling administratie vindt het te groot. De chef personeelszaken vindt het juist te klein. Bij de koffieautomaat klinkt vanaf nu geroezemoes. Die nieuwe huisstijl: bagger! Ineens heeft iedereen een neefje of een tante die het beter kan. Nieuwe ideeën stromen binnen. Stukken beter dan die van de professional. En aanmerkelijk goedkoper.

De Noordpoortclub dacht waarschijnlijk aan een ludieke actie: het aanbieden van een smeekschrift. Een knipoog naar het begin van de Opstand, om in historische sfeer te blijven. Daarbij werd vast vergeten hoe het afliep met dat smeekschrift dat edelen indertijd aanboden aan de landvoogdes. Het had niet het beoogde resultaat. Integendeel een bloedige burgeroorlog volgde. Of maakt de stichting hier juist bewust een toespeling op?

De toelichting in het krantenbericht klinkt in ieder geval weinig smekend, eerder oorlogszuchtig: mocht de raad alsnog instemmen met het collegevoorstel zoals het er nu ligt, dan wordt in elk geval gekozen voor een sterk vertragende bezwarenprocedure. Dat is geen smeken, dat is dreigen.

En zo zien we de volgende misstap in het communicatieproces rond deze kwestie alweer in beeld komen. Met dreigen kom je in het algemeen niet ver. Want wie wil er nou voor dreigementen zwichten? De meest voor de hand liggende menselijk reactie: hakken in het zand. Wil je het hard spelen? Dan kun je het krijgen ook. Denk liever aan de oude volkswijsheid die zegt: je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn. Met het aanspannen van vertragende procedures tegen de gemeente kom je nou niet bepaald over als een constructieve bruggenbouwer die op zoek is naar een bevredigende oplossing voor iedereen.

Achthonderd mensen ondertekenden het smeekschrift en dat is best veel, vond ook de burgemeester. Toch zou het best eens kunnen dat iemand die het bestaande voorstel wil promoten óók een lange lijst handtekeningen verzamelt. Je moet er wat tijd in steken en weten hoe je het brengt. Benadrukken hoe verfrissend het ontwerp is. Modern. Out of the box gedacht. Origineel. Iets heel anders dan fantasieloze reconstructies die je elders wel ziet. Een eyecatcher van formaat. Want die reacties waren er ook!

Maar laten we vooral niet tegenover elkaar gaan staan met getallen en dreigementen. Daar komt maar oorlog van. Het laatste wat we in deze toch al zo moeilijke tijd willen.