Het vergulde lam

Het Asylplein staat volop in de belangstelling en gelukkig op een positieve manier. Hier stond ooit de Maarlandse kerk die sinds 1572 niet meer als kerk gebruikt werd, maar dienst deed als opslagplaats voor hout en dergelijke en als werkplaats voor de Brielse kaarsenmakers die hier hun kaarsvet hier lieten smelten. 

Het omliggende grasveld kende iedereen als het Maarlandse kerkhof, hoewel het al eeuwen niet meer als zodanig werd gebruikt. Het zal er mooi hebben uitgezien, met gras en bomen, een soort park in het midden van de stad. In 1682 kreeg Jeroen Bouchoven, een slager die in de Voorstraat woonde, een boete omdat zijn schapen, die op het voormalige kerkhof hadden lopen grazen, enkele bomen van de stad “seer hadden beschadicht”. Op zijn kosten moesten nieuwe bomen gepoot worden. In plaats van een geldboete ten behoeve van de armen, kwam het bestuur met een smakelijker oplossing: hij diende “een goet schaep” te leveren aan de kinderen van het Merula weeshuis. 

Als het al moeilijk is om voor te stellen dat er schapen op het Asylplein liepen, dan kan het nog mooier: zoals gezegd woonde Bouchoven aan de Voorstraat, en wel in het Noordeinde nr 102, dat destijds de toepasselijke naam “Het Vergulde Lam” droeg. Aan de overzijde, op nr. 85, had hij nóg een huis, dat hij gebruikte als stal voor zijn schapen en ander vee. Daar waren de buren niet blij mee en het stadsbestuur evenmin. 

Herhaaldelijk werd hij gelast zijn schapen uit zijn huis te ‘delogeren’, oftewel, te laten vertrekken. Telkens bracht hij zijn schapen naar een stukje land buiten de stad, maar regelmatig nam hij ze weer mee naar de stal. Het duurde meer dan een jaar voordat Bouckhove definitief akkoord ging.

Aart van der Houwen (aa.vander houwen@streekarchiefvp.nl)