Landjepik

Sommige rampen voltrekken zich volkomen onverwacht, als een donderslag bij heldere hemel. Andere zie je al van verre aankomen, toch lijken ze onafwendbaar. De ellende rolt zich langzaam maar zeker uit volgens een voorspelbaar scenario. Een dergelijke ramp dreigt zich nu te gaan voltrekken in Brielle. Je zou willen roepen: ho, stop, niet doen, nee, nee, driewerf nee! Ik houd mijn hart vast, echt waar. Want dit rampscenario draagt de naam ‘snippergroen’.

Snippergroen is een stukje tuin waarvan je denkt (of hoopt, of zou willen) dat het van jou is, maar dat eigendom van de gemeente is. Decennia lang vonden gemeentes het wel best dat jij daar brandnetels rooide, maar enkele jaren geleden kwam overal in het land de gedachte op dat die situaties maar eens moesten worden ‘recht getrokken’. Je kon dat stukje grond tegen een redelijk tarief van de gemeente kopen. Zo werd je eindelijk de rechtmatige eigenaar en spekte meteen de gemeentekas. Een winwin-situatie zou je zeggen.

Zo eenvoudig als het klinkt in theorie, zo gecompliceerd is het in de praktijk. Want veel mensen wisten van niets en voelen er weinig voor de portemonnee te moeten trekken voor hun ‘eigen’ tuin. Vervolgens rijzen er allerlei vragen. Wisten ze echt van niets? Of wilden ze het niet weten? Hadden ze het kúnnen weten? Hoe dan? Wat was de rol van de vorige bewoner en van de makelaar? Om hoeveel vierkante meter gaat het? Hoe zien de kadastertekeningen eruit? Waarom greep de gemeente niet meteen in toen er hekjes werden verschoven? Wanneer is een dergelijke situatie ‘verjaard’? Hoe zit dat eigenlijk met het begrip verjaring. Juridisch? Moreel?

Te ingewikkeld en te tijdrovend voor de meeste gemeenten. Daarom worden overal bureaus te hulp geroepen die zich in de materie verdiept hebben. Lijkt ook een goed idee in theorie. Maar dan de praktijk. Vraag maar eens aan Westvoornaars wat er dan gebeurt. Wat voor post je in de bus krijgt. Hoe je wordt aangesproken als iemand die zich in een duister illegaal circuit heeft begeven. Je ontvangt folders met ingewikkelde en soms onjuiste informatie.

Nog steeds zijn er Westvoornaars die ’s nachts gillend wakker worden van snippergroennachtmerries. Angstige dromen over onbegrijpelijke brieven. Of over die ene dame op peperdure hakken die angstig naar hun modderig gazon staarde, vertwijfeld met een meetlint rommelde en vroeg wat ze meten moest. Hoe zat het hier precies? Geen kaart van het kadaster bij zich. Wel een kladje met vage arceringen.

Raadsleden van Brielle, wat weet u van verjaringstermijnen? Bent u op de hoogte van verjaring van recht, verkrijgende verjaring en bevrijdende verjaring? En van alle jurisprudentie hierover? Lees u in! Laat het niet aan anderen over. Burgers gaan bij ú aankloppen als de ellende losbarst.

Nog beter: blaas de hele zaak af. Slechte timing. Mensen hebben nu een kort lontje. Ze zijn al boos op de overheid. Over de lockdown, de toeslagaffaire, de Noordpoort. Dit is niet het moment om met hakjes of zevenmijlslaarzen door hun tuinen te struinen.