Prikken in slakkengang
Algemeen 216 keer gelezenHet zijn rare tijden. Voor het eerst hoor ik dat vrienden en kennissen jaloers zijn op oudere mensen. Niet op hun geld, bezittingen, roem of status, maar op hun geboortejaar. Dat heeft alles te maken met het vaccinatietempo of beter gezegd het gebrek aan tempo.
Rond Kerstmis heerste er een gedeprimeerde stemming. Donkere dagen, oplopende besmettingen en nog steeds geen vaccinaties in ons land, terwijl andere landen al begonnen waren. Maar de regering probeerde lichtpuntjes te brengen, perspectief, het eind van de lange tunnel waar we met z’n allen het afgelopen jaar in zaten. In januari zouden we hier ook beginnen, niet overhaast, maar zeer zorgvuldig.
Dat viel behoorlijk tegen, het schoot maar niet op. Regelmatig kwam minister De Jonge voorbij op het scherm om te beloven dat het tempo omhoog zou gaan, nee echt, we gingen ‘het been bijtrekken’. Hij kreeg voor sommigen iets koddigs of iets zieligs, anderen vonden het gewoon superirritant. Wat je er ook van vond, het zat de minister niet mee. Het gezondheidsnetwerk bleek niet zo efficiënt in elkaar te zitten als we dachten. Het is een ingewikkeld spinnenweb van GGD’s, RIVM, OMT, ziekenhuizen, verpleeghuizen, huisartsen en nog veel meer, waardoor het moeilijk is om het centraal aan te sturen.
Bovendien is Nederland niet zo hoog technologisch ontwikkeld als ons altijd werd voorgehouden. In ieder geval niet voldoende om onze eigen vaccins te produceren, te verpakken en met spuitje en al adequaat te distribueren. Tot nu toe waren we afhankelijk van leveranciers uit het buitenland die gebrek aan capaciteit hadden of zich niet aan hun beloftes hielden.
Zo sukkelden we het nieuwe jaar in. Bewoners van verpleeghuizen en andere instellingen werden op nogal onoverzichtelijke wijze gevaccineerd. Het werd februari en de alleroudste hoogbejaarden mochten afreizen naar afgelegen plekken voor hun prik. De Jonge zei dat het binnenkort echt sneller zou gaan. Het werd maart en na de negentigplussers werden er nu tachtigplussers opgeroepen. De Jonge vond dat de vaart er al lekker in kwam.
Ondertussen kwamen aparte groepen kwetsbaren in beeld die voorgingen in de procedure. Daarbij kwam nog eens het tijdelijk stilleggen van toediening van het AstraZeneca vaccin. Half maart kregen vijfenzeventigplussers een brief in de bus. Nog steeds kon niemand uit onze omgeving terecht bij een locatie op Voorne. Je had geluk als je in Spijkenisse je prik mocht ophalen. Minder gelukkige ouderen moesten naar Zeeland, Brabant of ’s-Gravenzande reizen.
Tergend langzaam, als een slak die bijkomt uit narcose, sleept het vaccinatieproces zich voort. Binnenkort is het Pasen en sinds Kerst zijn nog steeds niet alle kwetsbaren gevaccineerd. Afgelopen week ontvingen de eerste babyboomers, de bevrijdingskinderen van 1946, de felbegeerde brief van de Rijksoverheid. Hoe lang zal het duren voordat de complete na-oorlogse geboortegolf een eerste prik ontvangen heeft? Met deze slakkengang zal dat zeker niet voor Pinksteren zijn.
Daarna de rest nog.