Achteraf is makkelijk praten

Soms ligt het antwoord je aan te kijken zonder dat je het weet. Zoals afgelopen week. Er werd gewerkt om enkele portretfoto’s van namen te voorzien alvorens deze op de website werden geplaatst. Op één foto stond een militair afgebeeld, met sabel en trompet. De foto was gemaakt door de Brielse fotograaf Wilhelm Franciscus Borstlap (1864-1918) die in 1900 enkele portretten aan het Brielse archief cadeau deed. 

Op de achterzijde van deze foto stond: ‘laatste hoornblazer der schutterij te Brielle, eervol ontslagen 1 januari 1894’, en de handtekening van de fotograaf. Met deze aantekening leek het een kleine moeite om de naam van de man op de foto te achterhalen. Dat viel echter tegen. Nergens was iets over de trompettist te vinden; niet in de raadsnotulen, niet in de krant of elders in het gemeentearchief. Zo dreigde het statieportret alsnog anoniem op de site te komen. Een laatste poging in het archief van de schutterij leverde echter een treffer op. De Brielse schutterij kreeg omstreeks 1880 een hoornblazer: in de rekeningen lezen we dat er een hoorn werd aangeschaft en muziekles werd gevolgd. 

Omstreeks 1890 valt de naam van Marinus van der Reijden. Daarmee leek onze hoornblazer te zijn gevonden. Hoewel… tussen de diverse bonnetjes uit 1891 werd een bonnetje aangetroffen voor een andere hoornblazer die in 1891 Van der Reijden moet zijn opgevolgd. Het bleek Borstlap te zijn, onze fotograaf! Daarna was het makkelijk: er was een foto van Borstlap bekend en inderdaad: de snor en sik, de gelijkenis was treffend: de foto bleek een zelfportret! Hoe moeilijk was het, hij had zijn handtekening er nota bene onder gezet en hij was op de hoogte van de precieze datum van ontslag. Maar ja, dat weet je achteraf.

Aart van der Houwen (aa.vander houwen@streekarchiefvp.nl)