Briels Babel
Algemeen 247 keer gelezenJa, wat wordt het nu eigenlijk, dat nieuwe monument in Brielle? Een poort, een uitkijktoren, een steiger, een klimrek? Of een toren van Babel? Al deze benamingen werden in de afgelopen raadsvergadering genoemd, de laatste lijkt het meest treffend.
Na jaren van plannenmakerij met inspraakprocedures heerst er verwarring over wat er precies gebeurd is. Raadsleden hadden verschillende visies op het proces, een objectieve toehoorder van de vergadering werd er geen wijs uit. Waren de inspraakprocedures goed afgehandeld? Hoe kan het dat zoveel inwoners zo laat protest aantekenden? Wie was wanneer waarvan op de hoogte? Er was verschil van mening over wie er ín of bíj een klankbordgroep had gezeten, of dat wat uitmaakte en als je niet ‘erin’ zat, was ‘erbij’ zitten dan wel wenselijk? En wie had wat nou eigenlijk gezegd en wie niet?
De een vond dit en de ander dat. Zo moeten de bouwers van de toren van Babel zich indertijd gevoeld hebben. Ieder sprak z’n eigen taal, iedereen zat vast in z’n eigen gelijk, iemand overtuigen met argumenten was onmogelijk geworden. Op deze manier zou het bouwwerk nooit van de grond komen. De kwestie werd met de minuut ingewikkelder.
Op een gegeven moment was er zelfs een raadslid dat een andere partij verweet niet het eigen partijprogramma te volgen. Waarop de ander het raadslid toebeet dat hij beter op z’n eigen zaakjes kon letten; hij zat hier immers mee te beslissen terwijl hij ‘door nog geen hond’ gekozen was. Hij zat hier slechts door zetelroof.
Op dit punt aangekomen leek de vergadering een wending te nemen die het voor de toehoorders een stuk amusanter zou maken, maar de voorzitter suste het aankomende relletje bekwaam. En voort ging het weer, in saaie, maar correcte vergadertaal.
Was er een verschil tussen tegenstanders horen en naar ze luisteren? Was er een verschil tussen gehoord worden en je gehoord voelen? Tweeduizend handtekeningen was dat nou veel, of per saldo toch maar weinig? Moesten handtekeningenzetters per definitie hun zin krijgen, of had de zwijgende meerderheid ook geldige belangen? Zo’n klimrek, wordt dat in de toekomst vanzelf mooier, hoe lang duurt dat en hoeveel mensen mogen daar in het heden last van hebben?
Dan hebben we het nog niet eens gehad over de insprekers, die aan het begin van het debat vol vuur hadden geschetst hoe afschuwelijk het zou zijn als het geplande monument er inderdaad zou komen. Wat was nu wijsheid? De knoop moest een keer doorgehakt worden. Dat deed de raad dan ook. Met elf stemmen voor en vijf tegen werd besloten het plan goed te keuren.
Nog elf maanden te gaan voor de feestelijke jubileumviering van 1 april. Zal het monument op tijd af zijn? Dat wordt nog spannend. Een ding lijkt wel vast te staan: de koning zal zich niet laten zien in dit controversiële klimrek. Zijn adviseurs zullen aansturen op een veilig programma, waar hij zich geen buil aan kan vallen. Het volk toewuiven vanuit het museum. Of zoiets.