Lichtpuntjes

Snakten we vorig jaar om deze tijd al naar een lichtpuntje, nu hebben we inmiddels behoefte aan een complete, fikse lichtbak. Wat een jaar!

Dit jaar gaat de boeken in als het jaar van de vaccinaties. Er waren vaccinatieweigeraars, vaccinatietwijfelaars, vaccinatievoordringers en er was vaccinatietoerisme. Er waren interessante discussies in de wetenschap, er waren stupide discussies op de sociale media. Er ontstonden spanningen in de maatschappij, tussen vrienden, collega’s, familieleden. Er waren scheldpartijen en bedreigingen. Er waren demonstraties, er waren rellen. Brandweerlieden moesten op de vlucht slaan, politieagenten vochten voor hun leven.

Na een lange, donkere winter brak er een koud voorjaar aan. De vaccinatiecampagne kwam tergend langzaam op gang. Een rommelige zomer volgde waarin vals perspectief werd geboden door afschaffing van mondkapjes en de beruchte anderhalve meter. In augustus liepen de besmettingen weer op. In andere landen startte een boostercampagne. Nederland was daarin traag – of voorzichtig, net hoe je het bekijken wil – en nu, in de kersttijd, wordt er vliegende spoed achter gezet.

Het was een moeilijk jaar. En heel dat krankzinnige jaar lang verschenen regelmatig twee mannen in iets te krappe blauwe pakken op de buis, hun gezichten steeds grauwer van vermoeidheid. De een kreeg steeds kleinere ogen, de ander sperde de zijne juist steeds wijder open, wanhopig trachtend daadkracht uit te stralen met een waterval aan woorden, die in eindeloze bijzinnen voortklaterde. Hun spreekvaardigheid was verbazingwekkend, hun uithoudingsvermogen bewonderenswaardig, hun doeltreffendheid onder de maat.

Mensen werden kribbig, mensen werden moedeloos en snakken inmiddels naar licht in de duisternis. Dan komt het toevallig heel goed uit dat we een rijk land zijn. Daardoor konden we containerschepen vol kerstverlichting naar ons toe laten varen, zodat we ons niet meer hoeven te beperken tot die enkele snoeren waarmee we vorige jaren onze gevels en tuinen versierden. Het dennenboompje in de voortuin hoeft niet meer eenzaam te pinkelen in de duisternis. Er is nu voldoende materiaal beschikbaar om alle bomen, struiken, tuinhekjes, daklijsten, voordeuren, achterdeuren, schuttingen, schuren, garages te bedekken met lampjes en lichtornamenten. De energietransitie is een interessante uitdaging, maar op dit moment hebben we energie zat, dus waarom zouden we er zuinig mee zijn? Voorlopig staan de kolencentrales nog lekker te stampen op de Maasvlakte en zodra er een dicht gaat, wordt die vast vervangen door een kerncentrale.

Nog een kleine tip om het voor iedereen gezellig te maken: mocht uw lichtornamentiek onderdelen bevatten die knipperen, flakkeren, flikkeren, of rondzwaaieren en zwieperen: dat is voor uw overburen niet prettig. Zij krijgen al die visuele input ongevraagd te verwerken en zelf ziet u er meestal niks van. Dus zoek even naar het knopje om die lichtshow stil te zetten, dat bevordert de vrede op aarde. Fijne dagen!