Theo de Bruin (80) is als verzorger onverslijtbaar

Brielle – Theooooooo. Zodra Theo de Bruin zich gewapend met waterzak aan de zijlijn meldt en op toestemming van de scheidsrechter wacht om het veld in te rennen om een ‘in nood verkerende’ speler van het eerste elftal van Brielle te hulp te schieten, galmt deze Geuzenkreet over de tribune van het Brielse Geuzenpark. En zodra Theo het scanderen van zijn naam hoort, schakelt hij de turbo in en rent hij nog harder naar zijn doelwit toe. 

Voor alle duidelijkheid: Theo de Bruin is tachtig (80!) jaar. Maar zo fit als een hoentje. En bij voetbalclub Brielle vult hij zijn rol als verzorger in met minstens zoveel enthousiasme als toen hij meer dan vijftig (50!) jaar geleden bij de allang opgeheven Rotterdamse voetbalclub SCR in Rotterdam voor het eerst een waterspons op een zeer been leegkneep en na voor en na de trainingen en de wedstrijden de ‘overbelaste’ kuiten van amateurvoetballers masseerde.
Met Hillegersberg ’32, Tediro, Coal, Rozenburg, OVV, Stellendam, Flakkee, Abbenbroek, WRW, vv Brielle, SCO ’63 en weer vv Brielle volgden sindsdien twaalf clubs waar De Bruin in de afgelopen halve eeuw verzorger was.

Wijken
Theoooooo. Het is moeilijk voor te stellen dat de naam van Theo de Bruin in het nieuwe seizoen niet meer op ’t Geuzenpark klinkt, maar dat is dus wel het geval. De Bruin moet wijken voor een andere verzorger, want Manuel Vissers, die met ingang van augustus de naar Slikkerveer vetrekkende oefenmeester Gijs Zwaan gaat vervangen als trainer van de A-selectie van de vv Brielle, brengt zijn eigen medische staf mee naar ’t Geuzenpark.

Gemengde gevoelens
Dat zijn contract niet wordt verlengd maakt gemengde gevoelens los bij Theo de Bruin.
‘Ik heb het naar mijn zin bij Brielle,’ zegt de aimabele verzorger. ‘Niet voor niets ben ik er na een onderbreking van een paar jaar bij SCO ’63 weer terug gekeerd. En ook bij WRW, waar ik voor de fusie met SC Voorne tot de vv Brielle verzorger was had ik het goed naar mijn zin. Dan is het jammer dat je plaats moet maken voor iemand anders. Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Ik vertrek bij Brielle, maar ik vertrek dus niet uit het voetbalwereldje, want in het nieuwe seizoen ga ik gewoon weer als verzorger aan de slag. Bij GHVV ’13 in Heenvliet/Geervliet. Tja, kennelijk is het voor clubs uit de regio toch aanleiding om in actie te komen als ze horen dat ik bij een club vertrek.’

Oud-speler
In het geval van GHVV ’13 was het oud-speler van vv Brielle, Jeroen de Wit, die onmiddellijk bij Theo de Bruin aan de telefoon hing nadat bekend werd dat de verzorger bij de vv Brielle vervangen gaat worden. ‘Ha, ik heb Jeroen in het verleden natuurlijk ook op de massagetafel gehad,’ zegt De Bruin. ‘Die kwam destijds van de vv Bernisse over naar Brielle om op een wat hoger niveau te gaan voetballen. Toen hij wat ouder werd, ging hij weer afbouwen bij zijn oude club. Bernisse is nu met PFC gefuseerd tot GHVV ’13. Maar Jeroen is mij kennelijk dus nooit vergeten. Na het belletje van hem ben ik met GHVV-voorzitter Ad van der Bom om de tafel gegaan en het voelde direct goed. Dus is GHVV ’13 straks de veertiende club waar ik verzorger wordt.’
Vanaf het moment dat de in Rotterdam geboren en getogen Theo de Bruin in een boksschool in Charlois trainer Henk Spaan een van zijn jongens zag oplappen, wist hij dat hij geboren was voor de verzorging van sporters. ‘Die lucht van de massageolie,’ zegt Theo. ‘De voldoening die je voelt als sporters er na een behandeling weer even tegen kunnen. Daar doe ik het voor. En je bent op jouw manier ook betrokken bij de sport en bij het clubleven.’

Beheerder
In 1982 verruilde Theo de Bruin op 50-jarige leeftijd zijn geliefde Rotterdam voor Oostvoorne. ‘Ik werd beheerder op camping ’t Waterbos in Rockanje,’ blikt Theo terug ‘En het was wel handig als ik een woning vond in de buurt van mijn werk. In Oostvoorne vond ik iemand die heimwee had naar Rotterdam en we waren er snel uit. We wisselden gewoon van woning. Ik heb er tot op de dag van vandaag nog geen seconde spijt van gehad dat ik in Oostvoorne ben komen wonen. Begrijp me goed, ik zal altijd een Rotterdammer blijven. Maar als ik mijn hond uitlaat in het Mildenburgbos weet ik ook dat er maar weinig plekken zijn waar je zo fijn en mooi woont als waar ik nu zit.’

Atletiekwereldje
Indirect loodste zijn hond hem ook het atletiekwereldje in. ‘Ha, ik zag als ik met mijn hond liep die loopgroepen van Voorne Atletiek trainen,’ zegt De Bruin. ‘En ik reageerde op zo’n advertentie. ‘Vijf kilometer hardlopen in een paar weken’. Ik meldde me aan, en voor ik het wist, was ik zelf trainer van zo’n loopgroepje bij Voorne Atletiek. Alles bij elkaar heb ik vijftien jaar aan atletiek gedaan. Van mijn 50ste tot mijn 65ste. In 2000 heb ik zelfs de marathon van Rotterdam gelopen. Sta je op de Coolsingel onder de hoogwerker met Lee Towers erop. Hoor je hem ‘You never walk alone’ zingen. Kippenvel man. En daarna op weg voor mijn eerste marathon. Maar het was voor mij wel ‘eens maar nooit weer’. Ik ben onderweg drie keer dood gegaan. Ik kwam binnen maar had daarna nog twee weken spierpijn. Toen heb ik wel geleerd dat Theo de Bruin liever de spierpijn bij anderen verhelpt dan dat hij er zelf last van heeft.’

T-shirt
Het door vrijwel alle leden van de selectie van de vv Brielle gesigneerde en van persoonlijke boodschappen voorziene T-shirt, dat Theo de Bruin cadeau kreeg voorafgaande aan de thuiswedstrijd tegen XerxesDZB, bevestigt de waardering die er op ‘t Geuzenpark is voor het werk en de immer opgewekte pep-talks van de door de wol geverfde verzorger/masseur/soigneur.
‘Ik heb lol in wat ik doe,’zegt Theo. ‘En het is mooi om bevestigd te krijgen dat de omgeving waarin ik werk, dat ook ziet. Ik heb in de afgelopen vijftig jaar heel wat kuiten gekneed en ook heel wat hoogte- en dieptepunten in het voetballeven van de clubs waar ik heb gewerkt van nabij meegemaakt. De glorietijd van de vv Rozenburg waareen bijna volledig uit Rozenburgse jongens onder begeleiding van trainer Aat Lagrand oprukte van de vierde klasse naar de eerste klasse van het zaterdagvoetbal, destijds het hoogste amateurniveau waarop je kon spelen, is misschien nog wel het meest onvergetelijk voor me. Rinus de Nooier, Henri Hecker, Leen van Es, Cees Teuben, Rinus de Bil, Francis Janse. Ze hebben allemaal bij mij op de massagetafel gelegen. Ik ben er trots op, dat ik ze heb kunnen helpen.’