Veilige motorraces

COLUMN - Je kon er natuurlijk donder op zeggen: na het ongeluk bij de motorraces in Rockanje begonnen mensen vragen te stellen over de veiligheid ervan. Net zo stupide als de vraag of er veilige oorlogen zijn. Het idee van een motorrace is namelijk dat de motorrijders zo snel als ze kunnen of durven over het circuit racen. Dan is er maar een klein stuurfoutje nodig of je gaat onderuit.

Dat weten al die motorrijders duvelsgoed en die gaan dus ook niet zeuren als ze met een hersenbeschadiging of dwarslaesie in het ziekenhuis terecht komen. Ze houden nu eenmaal van hun sport en 'it's al in the game!' Dan heb je nog een andere partij: de toeschouwers. Die vinden het leuk om naar die racerij te kijken. En ze weten heus dat er wel eens iemand onderuit kan gaan. Ze zijn zich er ook van bewust dat een simpel hekje, strobaaltje of ander afzettingsdingetje zo'n ronkend, rollend, schuivend gevaarte niet tegen kan houden. En dat je dus zo'n apparaat tegen je lijf kunt krijgen. Ja, óók als je daar met kinderen staat, die zijn er uiteraard niet immuun voor. Heb je dan geluk, dan blijft het bij een gebroken neus. Heb je pech, dan breek je je nek. Heb je nog meer pech, dan ben je hartstikke dood. Maar kom op zeg, het circuit is nauwkeurig bestudeerd, veilig bevonden en je stond braaf achter het hek, dus alles was dik in orde. Niet zeuren dus. Dan heb je nog een derde partij: degenen die de veiligheid moeten beoordelen en de vergunning moeten afgeven. Die weten ook wel dat er risico's aan kleven. Maar ja. Ga het maar eens verbieden. Het is traditie hè? Zoveel mensen vinden dit leuk.

Heb je geteld hoeveel personen er afgelopen weekend naar Rockanje kwamen, speciaal voor dit evenement? Dan ben je wel op je achterhoofd gevallen als je dat gaat verbieden. Nee, daar maak je je niet populair mee. Je zit wél een beetje met de pers en de publieke opinie in je maag. Want een paar lichtgewonden, dat gáát nog. Maar wat nou, als volgend jaar, niet twee, maar drie, vier of vijf motoren op elkaar knallen? En er geen zes gewonden vallen, maar zes dóden. Wat doe je dan? Als je consequent bent precies hetzelfde als dit jaar: de races gewoon voortzetten. Het gaat immers nog steeds om hetzelfde circuit, met dezelfde veiligheidsmaatregelen. Waarom zou je stoppen? Iedereen weet welk risico hij of zij neemt. Tenslotte de vierde partij. De dorpsbewoner, de gewone man. Die zat weer twee dagen in de pestherrie. Maar kom op zeg, dan moet je maar niet in een toeristengemeente gaan wonen. Je wéét toch dat het etiket 'Westvoorne groen' slechts voor de bühne is en in werkelijkheid niks voorstelt? Niet zeiken dus. Nee, ook niet over onnodige luchtvervuiling. En nee, óók niet over premies ziektekostenverzekering die omhoog gaan, door onnodige uitruk van ambulances en traumahelikopters. Ze waren wél nodig. Dat hoort nu eenmaal bij de organisatie van een traditioneel, gezellig evenement. Dus koppen dicht verder.

Dagboeknotities van een parttime huisman.