Dieven

COLUMN - Onlangs werd Brielle opgeschrikt door een plofkraak. Een plofkraak, wie had daar vroeger van gehoord of ooit maar aan kunnen denken? Het lijkt nog maar zo kort geleden dat onze grootouders rustig de achterdeur open lieten staan en hun portemonnee steevast in de bovenste lade van het dressoir opborgen. Niet dat er veel in zat in die portemonnee.

Aan het eind van de maand al helemaal niet. Mocht er dan toch geld over zijn dan werd dat netjes naar de bank gebracht, die altijd op loopafstand te vinden was. Kom daar nu eens om. We leven achter vergrendelde deuren en hebben nauwelijks nog contant geld in huis, want we zijn bang voor inbrekers en betalen liever met behulp van een stukje plastic. Het leven is veiliger geworden zeggen de statistieken, maar ons gevoel zegt wat anders. Inbraken en berovingen lijken brutaler en gewelddadiger. Vroeger had je de ouderwetse bankovervaller die – vooral in stripverhalen – nog wel sympathie wist op te wekken omdat hij geld stal van rijke bankdirecteuren. Bij een plofkraak missen we dat gevoel. Wat een zooitje was dat bij Albert Heijn! Omwonenden schrokken zich een bult toen de geldautomaat de lucht in ging. Als je die ravage ziet in de supermarkt waar je wekelijks je boodschappen doet, heb je toch het gevoel dat de criminelen op 'jouw' terrein bezig waren. Wie waren het? En waar zijn ze nu? Het blijven voor ons griezelige, schimmige figuren, zonder gezicht. Toch kennen we brutale dieven van heel dichtbij van wie we helemaal geen afschuw hebben. Het zijn onze collega's, buren, kennissen, vrienden, ja ik durf te stellen dat er zich een flink aantal onder de lezers van dit stukje bevindt. Ze gaan stilletjes hun gang, maar alles bij elkaar gaat het om grote bedragen en deze vorm van diefstal neemt wél jaar na jaar toe. Verzekeringsfraude.Het gaat zo makkelijk en lijkt zo onschuldig.

Bovendien zijn er altijd goede argumenten aan te voeren: Iedereen doet het, mag ik óók eens? Weet je wel hoeveel premie ik al betaald heb? Die verzekeringsmaatschappijen verdienen zat hoor! Ik doe er toch niemand kwaad mee? En dan is het zo gebeurd: je wordt aangereden en pikt die oude deuk in je auto meteen even mee in de claim. Het fototoestel dat je kwijtraakt is ineens jaren jonger dan ie was. En toen die zakkenroller in Italië er met je smartphone vandoor ging, miste je ineens ook een armband en halsketting, echt waar! Als je nou toch zo'n formulier moet invullen zou je wel gek zijn om je strikt aan de waarheid te houden. Sommigen durven zelfs openlijk op te scheppen over hun slimmigheden op dit gebied. Mensen die nog geen dubbeltje van hun buurvrouw zouden pikken, malen er niet om dat diezelfde buurvrouw door hun toedoen jaarlijks steeds meer geld kwijt is aan verzekeringspremies. Want die worden natuurlijk steeds verhoogd om alle claims te kunnen betalen. Eerstvolgende keer dat ik weer zo'n slimmerik hoor snoeven zeg ik er wat van: hé, je bent een dief. Van mijn portemonnee!

Dagboeknotities van een parttime huisman.