Afbeelding
DAGBOEKNOTITIES

Jan, Henk en Ingrid en de politiek

Actueel 474 keer gelezen

Juist in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen, waarin we er van alle kanten op gewezen worden hoe zwaar het werk van raadsleden tegenwoordig weegt en hoe moeilijk partijen het hebben om weer aan goede, gemotiveerde kandidaten te komen, zakt het vertrouwen in de politiek steeds verder. De PvdA kampt met een imagoprobleem, zo ernstig, dat allerlei lokale afdelingen in het land de naam liever mijden en onder een nieuwe naam op de kieslijsten verschijnen. Het hoofdbestuur heeft er alle begrip voor en vindt het wel best. 'Het gaat er ons om dat je een progressieve agenda voert, en goed verankerd bent in de samenleving', zegt een woordvoerder. 'De keuze voor een naam laten wij over aan de expertise van lokale mensen.'

Wie had ooit kunnen denken dat het nog eens zo ver zou komen met de eens zo vurige socialisten? En wat is – lokaal gezien – precies een progressieve agenda? En welke partij is er nog goed verankerd in de samenleving? Iedere partij heeft wel een clubje fans - of juist protesteerders - achter zich aan, die hun wensen en meningen te pas en te onpas kenbaar maken. Maar welke partij kan zeggen dat ze de plaatselijke samenleving door en door kent? Dus niet alleen de bekende vertegenwoordigers van verenigingen, ondernemers, belangenorganisaties en de notoire klagers maar – om het maar eens even ouderwets te zeggen – Jan met de Pet. Of in hedendaagse termen: Henk en Ingrid.

Jan, Henk en Ingrid krijgen al jaren steeds minder belangstelling voor en - wat nog veel erger is – minder vertrouwen in de politiek.

En nu was er als klap op de vuurpijl het fantasievolle gejokkebrok van Halbe Zijlstra. Vertegenwoordiger van een keurige partij, bekleder van een gerespecteerd ambt en dan dit. Zou Halbe zo 'verankerd in de samenleving' zijn dat hij begrijpt dat hij niet alleen zichzelf, zijn partij, het ministersambt en het landsbelang schaadt, maar dat álle politici, landelijk en lokaal, van welke partij dan ook, hierdoor fikse imagoschade oplopen? Jan, Henk en Ingrid denken: 'ze' doen maar wat. 'Ze' zijn enorm met zichzelf bezig, maar niet met ons. Denken ze soms dat we achterlijk zijn?

Zoals bijvoorbeeld bij reclame. Wat voor beeld hebben die tekstschrijvers over de verstandelijke vermogens van hun doelgroep? Deze week viel er een kaartje in de bus. 'Beste mijnheer Leen. Mijn naam is X, ik ben 4 meter 21 lang en heb een stoer postuur. Ik ben soepel in de omgang, sta altijd voor je klaar en ga graag met je op pad. Laatst zag ik je rijden in Westvoorne met een andere auto. Dat zag er goed uit… maar het kan nóg mooier.' Volgt een uitgebreide aanprijzing van merk X. Ondertekend met 'veel liefs'. Ook dat nog. Daar gaat een mens toch spontaan van over z'n nek?

Nu maar hopen dat de folders van politieke partijen die binnenkort in de bus vallen er wél vanuit gaan dat Jan, Henk en Ingrid ze nog allemaal op een rijtje hebben.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant