Teuten in Tinte

De gang der mensheid is indrukwekkend. Ooit kwamen we uit holen gekropen en wat we sinds die tijd niet allemaal uitgevonden hebben! Het vuur en het wiel. De zwaartekracht en telefonie. Aspirientjes, paperclips en de panfluit. Theezakjes, geldautomaten en kernraketten. We leerden hoe je een ei moet bakken, een trui moet breien, en dat a kwadraat plus b kwadraat c kwadraat is. Vooral dat laatste was handig. Wie sommetjes kan maken heeft de wereld in zijn broekzak. Kennis is macht. Je begint als kleuter met een simpel telraampje en twintig jaar later ontwerp je de pyramides van Gizeh, de Taj Mahal of de Deltawerken.

Bovendien kunnen mensen achteruit kijken. Daarmee leren we van onze ervaringen in het verleden. Vooruit kijken lukt ook al aardig. Zo kunnen we plannetjes maken. Dat alles bij elkaar heeft ons tot een razend slimme diersoort gemaakt. Eigenlijk staan we voor niets. En tóch duiken er plotseling problemen op bij doodsimpele projecten.

Zoals nu, in een kleine buurtschap in onze regio. Een gehuchtje, gelegen tussen Brielle en Rockanje. Of, als je het aardiger formuleert: in het centrum van westelijk Voorne. Daar werd een poosje geleden begonnen met de bouw van een sportzaaltje. Niks ingewikkelds, denk je dan. Totdat iemand bedenkt dat de bouwkosten eigenlijk veel hoger moeten zijn dan eerder afgesproken. En terwijl daarover gepuzzeld wordt, blijkt dat er ook nog iets mis is gegaan met de verlening van vergunningen.

Echt waar? Bij zo'n projectje van madurodamformaat? Jawel, de bouw ligt stil, doodstil. Wat zou die vertraging voor extra kosten opleveren, vraagt de bezorgde burger zich af? Knappe jongens gaan het vast nog eens uitrekenen. We horen het ooit nog wel. Of niet. Voorlopig lijkt het erop of iedereen maar wat zit te teuten. En dat doet velen weer verlangen naar een spoedige gemeentelijke samenvoeging. Want in een grotere gemeente is vast minder kans op dit soort geteut, denkt men dan. Toch is dat een onjuiste gedachtegang. Kijk maar naar de Noord-Zuid lijn. Amsterdam wist de berekeningen niet kloppend te krijgen, niet in tijd, niet in geld. Of dichterbij: de Hoekse Lijn. Die komt waarschijnlijk helemaal nooit af.

En wat dacht u van onze Botlekbrug? Die had onlangs storing nummer 133. Het wordt hoog tijd om het jubileum van 150 te gaan voorbereiden. Want het kan snel doortellen; onlangs was het vier dagen op rij raak. We staan daarmee mooi te kijk als landje van waterwerkers en bruggenbouwers.

Laatst vroeg ik het maar eens op de man af aan iemand die er jaren voor heeft zitten studeren in Delft. Hoe komt dat nou, dat onze voorvaderen al pyramides en een Eiffeltoren konden bouwen en dat jullie nog zitten te klunzen met het openen en sluiten van een brug? Ja, voor onze voorouders was het geen kunst, volgens hem. Dié hadden nog niets te maken met software. Daarin schuilt het wezenlijke probleem.

Dat is het dus. Het is de schuld van de computer. Die uitvinding was een grote fout van de mensheid.