Afbeelding
DAGBOEKNOTITIES

Je suis boreaal

Actueel 272 keer gelezen

Het is alweer een week geleden dat ik me te elfder ure naar het stemlokaal spoedde. Figuurlijk dan, letterlijk was het nog geen elf uur, dan zijn de stembureaus gesloten. Het ging niet makkelijk. Was uw gang naar de stembus net zo moeizaam? Ik baande me een weg over puinhopen en klauterde over allerlei brokstukken van onze mooie beschaving.

U snapt wat ik bedoel: ik liep langs scholen waar die dag nog al die links geïndoctrineerde docenten aan het werk waren geweest. Een vreselijke gedachte. Hoe moest het verder met onze beschaving, de mooiste van de hele wereld? In alle uithoeken van de wereld gaat het nu hollend achteruit, omdat wij de handdoek in de ring gegooid hebben. Ik werd overvallen door een vreselijk schuldgevoel, mijn zelfvertrouwen en zelfbewustzijn smolten als sneeuw in de zon.

Mistroostig blikte ik omhoog naar de sterrenhemel. Besefte iedereen wel dat wij – en niemand anders! – ooit de mooiste architectuur, de mooiste muziek en de mooiste schilderkunst onder deze sterrenhemel realiseerden? Terwijl ik zo stond te mijmeren scheerde er een vogel langs mijn hoofd. Ik schrok me rot, wat zou dat zijn? Ach, natuurlijk! Het was de uil van Minerva die zijn vleugels spreidde. Stom dat ik daar even niet aan dacht, want dat doet dat beest altijd bij zonsondergang, als het gaat schemeren.

En schemeren deed het, ook in mijn ziel. Ik dacht aan de fijne beschavingsfamilie waar ik bij hoorde, ja heel die boreale wereld die nu kapot gemaakt wordt door onze bestuurders, dat kliekje omhooggevallen netwerkers en beroepsvergaderaars die nog nooit in hun leven een boek gelezen hebben. Het was werkelijk om te janken.

U moet beseffen dat ik op dat moment nog niet wist dat zo'n twintig procent van alle stemmers in onze regio diezelfde dag óók de vleugels van Minerva hadden horen ruisen. Allemaal mensen die de moeite hadden genomen om in het stemlokaal de boreale wereld weer een zetje in de goede richting te geven. Een wederopstanding, zeg maar, een renaissance.

Even hadden ze hun Homerus, Hegel, Spengler of Scruton neergelegd op het leestafeltje om dat ongeletterde stelletje plucheklevers eens te laten weten wie het hier voortaan voor het zeggen krijgen. Binnenkort zal het afgelopen zijn met de arrogantie en stupiditeit van de zittende bestuurders. Zij moeten beseffen dat wij ons niet laten opschepen met hun oikofobie!

Wat een opluchting, toen ik 's avonds bij de verkiezingsuitslag besefte dat vele lezers van deze krant bekend zijn met dit begrip en er klaar mee zijn. En dat u óók dat gevoel hebt dat u in een cultureel en spiritueel vacuüm verkeert en nu wel eens een zuil op een rots wilt bouwen om voorbij onze horizonten te reiken.

Beste mede-borealisten, ik wil maar zeggen: wat ben ik blij dat wij elkaar begrijpen. Dat is eigenlijk alles, verder zal ik u niet ophouden. Pak snel weer uw Homerus en pieker niet meer over de verschrikkelijke Europese Unie of de ontvlechting van de Euromunt. Het gaat nu allemaal goedkomen.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant