Afbeelding
DAGBOEKNOTITIES

Gebel aan de deur

Actueel 264 keer gelezen

U kent het vast wel. Je zit midden in een ingewikkeld telefoongesprek of verdiept in een mail, of zelfs allebei tegelijk, en dan gaat de deurbel. Wie zou dat zijn? Een kennis die toevallig in de buurt is, een bezorgdienst met een pakje waar je al twee weken op wacht of de buurvrouw die een kopje suiker komt lenen? Niets van dat alles natuurlijk. Het is iemand die je iets wil verkopen.

Nu zijn er van die bordjes. De tekst is overduidelijk: 'Geen geleur aan mijn deur. Ik wil niks kopen. Ik wil nergens lid van worden. Heb geen belang bij een leesmap. En geef niet aan collectanten. M'n ramen zeem ik zelf wel. Een schoorsteen heb ik niet. En bekeerd zijn we ook al. Dus blijf van mijn bel af!'

Maar dat vind ik akelige bordjes. Onvriendelijk. Hoewel ze eigenlijk precies mijn mening weergeven. Behalve dan dat gedeelte over de ramen. Zou iemand die willen komen zemen, dan is hij van harte welkom. Helaas, tot nu toe zat er nooit een glazenwasser bij de aanbellers. Bestaan ze niet meer of wonen wij toevallig in een glazenwasservrije wijk? Geen idee.

Omdat ik dus geen zin heb in zo'n flauw bordje aan de gevel, moet ik altijd zelf naar de voordeur om mondeling tekst en uitleg te geven. Nu kan je er een sport van maken om dat zo kort en bondig mogelijk te houden. Bijvoorbeeld: 'Hé hallo, je stoort enorm, ik doe meteen de deur weer dicht, goed? Daag!' Een aanrader, werkt altijd. Breed bij glimlachen en je voelt je nog een redelijk toffe peer ook.

Soms staat er echter zo'n sneu figuur op je stoep, dat je deze tekst niet over je lippen kunt krijgen. Bijvoorbeeld een totaal verregende dame, bibberend van de kou, sjouwend met een zware collectebus. Daarop een sticker met de naam van een enge ziekte. Vaak is het iemand uit de buurt, die je vaag kent van gezicht. Zeg dan maar eens nee. Dat durf je niet. Je stopt er gauw een euro in en wenst haar sterkte en veel succes.

Terwijl je beter eerlijk zou kunnen zijn. Uitleggen dat je heus niet te knieperig bent om aan goede doelen te schenken, maar dat je dit soort zaken liever per bankoverschrijving regelt. Dat je uit al die goede doelen een keuze hebt gemaakt. Gewoon omdat je niet aan alles kunt geven. En omdat het ene doel je meer aanspreekt dan het andere. Dat je hebt uitgezocht welke organisaties het meest efficiënt werken. Zonder bizar directeurssalaris, dat vooral.

Dat kost je nog eens extra tijd en wordt geen fijn gesprekje in regen en wind. Je wilt iemand vol goede bedoelingen zo niet wegsturen. Dus hup, snel een euro in de bus, vriendelijke groet en door met je telefoongesprek en e-mail.

Toch zou het fijn zijn als goede doelen eens zouden stoppen met het uitbuiten van hun vrijwilligers. Deze benadering is niet meer van deze tijd. Halen ze dan geen geld op zo? Vast wel, maar dat moet toch beter kunnen? Bedenk iets creatiefs, dat bespaart de collectanten veel moeite en wij worden niet steeds gestoord door gebel aan de deur.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant