Wie wat bewaart................ ........... die weet wat!
Oma Televisie
Zoals elk jaar kreeg het Streekarchief afgelopen week bezoek van leerlingen van het Maerlant. In het kader van een culturele week bezochten zij het historisch museum Den Briel, maakten zij een stadswandeling, gingen zij aan boord van het Geuzenschip enz. Als klap op de vuurpijl – althans, zo beschouw ik het – kwamen zij een kijkje nemen in het Streekarchief. Een inmiddels vertrouwd onderdeel is de stamboom. Een veel gehoorde vraag op het Streekarchief is: "wie zijn mijn overgrootouders?" Die vraag speelt absoluut (nog) niet bij leerlingen van een jaar of dertien maar we hopen natuurlijk dat dat 's avonds onder het eten besproken wordt het gesprek komt op de familiegeschiedenis. Namen spelen daarin een boeiende rol. Het is allang niet meer vanzelfsprekend dat ouders hun kind noemen naar hun eigen ouders. Dat was vroeger standaard: het eerste kind werd vernoemd naar de ene familie, het tweede naar de andere familie en zo over en weer. Kwam een kind jong te overlijden dan kreeg het volgende kind dezelfde naam om de vernoeming toch maar voort te zetten. In bijzondere gevallen konden twee jongens in één gezin dezelfde naam dragen; de eerste vernoemd naar opa A, de ander naar opa B. 'Onze' leerlingen wisten vaak niet wat de familienaam was van hun grootmoeders. Daar komt nog bij: opa (en oma) wordt vaak met de voornaam aangesproken of heeft een andere naam: "Ik noem hem altijd opa Max, naar zijn hond" zei een jongen. Ik weet niet hoe zijn opa dat vind, maar ik neem het hem niet kwalijk: ikzelf had een Oma Televisie; u raadt het al; zij had een televisie toen wij dat thuis nog niet hadden.
Aart van der Houwen (aa.vanderhouwen@streekarchiefvpr.nl)