Zelf regeren
Tegenwoordig moet je heel veel zelf doen. Zelf je kast in elkaar zetten, zelf je boodschappen scannen, zelf je ouders verplegen, zelf je coronamaatregelen verzinnen, zelf je wijk besturen. Fijn voor iedereen die graag zelf een vinger in de pap heeft. Toch blijkt het bereiden van die pap niet altijd even eenvoudig te zijn.
Altijd lijkt er een plank te ontbreken als je die kast in elkaar wil schroeven. Bij de steekproef in de supermarkt blijkt dat het je tóch weer niet gelukt is om de bloemkool te scannen. Je moeder glijdt onderuit in de keuken precies op het moment dat jij in een bespreking zit met de directie én de raad van commissarissen. Mij lijkt het verstandig dat kappers en alle anderen die aan je lijf prutsen voorlopig een mondkapje dragen, maar dat vinden ze onzin en dus hoesten ze gewoon over je heen. Zometeen nog even mailen met minister Kuipers over hoe hij het voor zich ziet, dat instellen van je eigen coronamaatregelen.
Waarschijnlijk mislukt er veel omdat ik gewoon niet zo’n doe-het-zelver ben. Ik werd opgevoed met de stelregel dat je belangrijke zaken beter aan mensen kon overlaten die ervoor geleerd hadden. Maar dat was vroeger. Tegenwoordig zijn we zelfstandiger en mondiger. Het is immers alweer jaren geleden dat de koning in de troonrede de participatiesamenleving uitriep. Dan moet je niet als koppige onderdaan blijven eisen dat anderen alles voor je regelen.
Ook in Voorne aan Zee gaan we binnenkort de nieuwe tijd in. Burgers mogen mee gaan doen in het bestuur. Niet voor de moeilijke kwesties. Daarvoor was nu juist de fusie nodig. Een grote gemeente kan de grote problemen beter aan. Maar wat gebeurt er in grotere gemeenten? Daar raken de raadsleden het contact met de burgers in de wijken kwijt. Ze weten niet meer waar bewoners struikelen over ongelijke stoeptegels en waar boomtakken over de rijweg hangen.
Voor de aanpak van die problemen zijn overal in het land wijkraden opgericht. Soms loopt dat lekker. Bij het organiseren van de koningsdagborrel of de jaarlijkse straat-BBQ komt men er met elkaar wel uit. Dat wordt anders als er overlegd moet worden over een verkeerscirculatieplan of een nieuwbouwproject.
Probleem is dat meestal onduidelijk is wat de taken en bevoegdheden van de wijkraden zijn. Hebben ze een signalerende functie? Moeten ze advies uitbrengen? Of hebben ze over bepaalde kwesties écht iets te zeggen? Hoe staat dat in verhouding tot de bevoegdheden van de gemeenteraad? Heeft een wijkraad een eigen budget? Hoe wordt je lid van zo’n wijkraad? Moet je je kandidaat stellen en campagne voeren? Hoe zijn de verkiezingen georganiseerd? Hoe weet je als inwoner wie jouw belangen gaat behartigen?
Overal in het land is al geëxperimenteerd met ‘meeregeren' via wijkraden of inspraakprocedures. Dat draaide meestal uit op teleurstellingen en frustraties. Brielle kan erover meepraten. Vraag maar aan bewoners van Zuurland of omwonenden van de Noordpoort. Hopelijk blijft die ellende Voorne aan Zee bespaard. Wat is daarvoor nodig? Voor alles: duidelijkheid.