Bram van der Waal

Rockanje – Tweeënzeventig jaar geleden werd hij geboren aan de Dorpsweg in Rockanje. In het huis van zijn opa en oma van moeders kant, waar zijn ouders inwoonden toen hij ter wereld kwam. En nu woont en ‘tuint’ Bram van der Waal er zelf alweer vele jaren.

Dat ‘tuinen’ in een moestuin van zo’n 400 vierkante meter is iets wat hij van zijn opa mee kreeg. Die had een gemengd agrarisch bedrijf met kassen met druiven en perziken en kippen. ‘Maar mijn vader had een slagerij in Brielle,’ vertelt Bram van der Waal. ‘En mijn broer Piet en ik kregen het slagersvak met de paplepel ingegoten en zijn allebei slager geworden. Piet in Den Briel en ik in Rockanje.’

Erwtensoep
Het is alweer zeven jaar geleden dat hij stopte met zijn slagerij aan de Molendijk, maar nog altijd denken ze in Rockanje en wijde omgeving vol weemoed terug aan de erwtensoep die een van de specialiteiten was van Bram van der Waal. ‘Het kwam vaak voor dat ik ’s morgens een pan met 35 liter soep had bereid en dat mijn vrouw Ank ’s avonds zei dat ik weer vlees in het zout moest zetten, omdat de erwtensoep al op was,’ zegt Bram. ‘Zodra de mensen de soep maar roken, kwamen ze al met een pannetje naar de slagerij.’
Behalve voor de erwtensoep, wisten de mensen ook voor de huisgemaakte worst de slagerij van Bram van der Waal aan de Rockanjese Molendijk te vinden. ‘Mijn vader had in Brielle lange tijd een slachterij bij de slagerswinkel,’ zegt Bram. ‘Hij kocht zijn vee zelf in, slachtte het en verwerkte het vlees. Piet en ik hebben het slagersvak van A tot Z geleerd. Slachten, uitbenen, vlees snijden, worst draaien, noem het maar op.’
Ook nu, zeven jaar nadat hij zijn slagerij sloot, is Bram nog ook actief in het slagersvak, dat hij 50 jaar lang bevlogen uitoefende. ‘Ank en ik komen nog elke week in Brielle bij mijn schoonzus Corrie. Die heeft de slagerij van mijn broer Piet na zijn overlijden voortgezet. Er zijn niet veel vrouwelijke slagers, maar Corrie is er een van en ze heeft alle papieren en een vracht ervaring. Elke donderdagochtend gaan Ank en ik er een bakkie doen en dan help ik mee met worst draaien bijvoorbeeld.’

Op gehoor
Een andere passie die Bram meekreeg van zijn vader, is die voor muziek. ‘Mijn vader speelde accordeon, orgel en piano,’ aldus Bram. ‘Ik was tien jaar of zo, toen hij op een dag terug kwam van Rotterdam waar hij zijn vlees inkocht en opeens een accordeon voor mij bij zich had. Ik ging op les bij Van der Ster in Oostvoorne. ‘Ome Joop’ noemde ik hem. Ik kan tot op de dag van vandaag geen noot lezen. Maar ik kan puur ‘op gehoor’ alles naspelen. Ik zat jarenlang in een trio dat De Brico’s heette en we speelden veel op bruiloften en partijen. Ook nu nog speel ik regelmatig in zorgcentrum Leemgaarde en in Stuifakkers. En ook wel bij museum De Duinhuisje, waar ik in het seizoen gids ben.'