Leo Winkelhorst

Ruim 41 jaar, van 1974 tot en met 2015, werkte Leo Winkelhorst op de Overbosschool en de Mildenburgschool in Oostvoorne. Maar wie denkt dat hij zijn leven na zijn vervroegde (!?) pensionering in 2015 in de ruststand heeft gezet, komt bedrogen uit.

Winkelhorst legde, na een jarenlange periode als vrijwilliger in het bestuur van de stichting Health Promotors, mede opgericht door de onlangs overleden Harold Robles, nog maar zeer recentelijk die functie neer. Maar als bestuurslid van de stichting Oorlogsslachtoffers Oostvoorne, penningmeester van de Historische Vereniging Westelijk Voorne (HVWS) en met het taalonderwijs dat hij geeft aan de vluchtelingen die in Nederland aan hun inburgering werken, merkt hij dat er eigenlijk te weinig uren in een etmaal zitten om al de dingen te doen die hij wil doen.
‘De tuin bij mijn huis vraagt ook het nodige onderhoud,’ zegt Leo Winkelhorst. ‘En Jessie, de 13-jarige hond van mijn vrouw Joke en ik, verdient ook haar aandacht. En verder laat ik de kloofmachine regelmatig los op de blokken hout voor onze open haard. Ik heb me sinds mijn pensionering echt nog geen seconde verveeld.’

Vervelen deed Winkelhorst zich in zijn 41 onderwijsjaren ook niet. ‘Ik kwam als geboren en getogen Rotterdammer zo van de toenmalige kweekschool naar Oostvoorne,' zegt de onderwijsman in hart en nieren. ‘En ik ontdekte in de zes jaar dat ik op de Overbosschool onder ‘meester Cassa' werkte en daarna in mijn 35 jaren op de Mildenburgschool dat onze gemeente een uitstekend onderwijsklimaat faciliteert. Dat er zo lang als ik hier gewerkt heb altijd een specifieke vakleerkracht voor gymnastiek voor de gemeentelijke basisscholen beschikbaar was, bij voorbeeld. Dat was echt lang niet in alle gemeentes het geval. De situatie in Westvoorne is zelfs meer uitzondering dan regel. Zo zal ik een bevlogen voorstander van bewegen als Kees Kempen nooit vergeten. Kees wist de kinderen gewoon enorm enthousiast te maken om te gaan sporten. Hij zorgde zo'n beetje in zijn eentje voor de aanvoer van leden voor de plaatselijke volleybalclub.'
Dat werken met kinderen je jong houdt, is iets dat Leo Winkelhorst ten volle kan beamen. ‘De kindergeest is even verrassend als verfrissend,' vindt Leo. ‘En de humor in het onderwijs ligt op straat als je ervoor open staat. Het briefje dat een van mijn oud-leerlingen mee nam naar school om zijn verzuim te verklaren zal mij altijd bij blijven, want hij had de dag ervoor niet kunnen komen wegens een ‘lopend oor'…'
Ook toen Winkelhorst nog directeur was op de Mildenburgschool, tekende hij voor het penningmeesterschap bij de HVWS. ‘Verenigingen kunnen niet zonder vrijwilligers,' vindt Leo. ‘Ze zijn de motorolie binnen de samenleving. Onmisbaar om de boel draaiende te houden. De animo voor vrijwilligerswerk wordt helaas alleen steeds minder...'