Onze toeristen

Wat willen de toeristen en wat vinden we er nou eigenlijk zelf van? Vragen die steeds opduiken in gemeentes die een graantje willen meepikken van toerisme.

In Brielle suddert nog steeds de kwestie van de Noordpoort. Er komt een houten bouwsel dat een replica moet voorstellen van de situatie zoals die ooit was. Volgens voorstanders komt zo het verleden weer tot leven en dat is aantrekkelijk. Niet alleen voor Briellenaren of alle toekomstige Voorne aan Zeeënaars, maar ook voor toeristen. Volgens tegenstanders is het een oerlelijk ding, een schending van heilige grond van alle Nederlanders.

Door het gekissebis over dit verschil in smaak zal het nieuwe monument niet gereed zijn als de koning op 1 april het jubileumjaar komt vieren. De bouw zal dan nog niet eens gestart zijn, want koninklijk bezoek bij een bouwput, dat is verre van representatief. Eventuele toeristen zullen zich er wel tevreden mee moeten stellen. Want het monument gaat er komen, liefst voor het eind van dit gedenkwaardige jaar.

Met wat creativiteit valt er van deze kwestie nog best iets positiefs te maken. Bijvoorbeeld door plaatsing van een informatiebord met schetsen van het ontwerp en een weergave van de discussie die aan het bouwproces vooraf ging. Liefst iets interactiefs, waarbij passanten een duimpje omhoog of omlaag kunnen plaatsen. Je zal eens zien wat een publiek dat trekt. Je mening laten horen, wie wil dat nou niet?

Westvoorne heeft ook een dilemma over een toeristentrekker, namelijk het strand van Rockanje. Dit slaperige dorpje heeft natuurlijk nooit de jetset getrokken, zoals Saint Tropez. Het staat bekend om het veilige, schone, rustige familiestrand. Plaatselijke ondernemers verdienen er in de zomermaanden een leuke boterham mee. Maar rijkelui met speedboten en Bezos-zeiljachten hebben hier niets te zoeken. Toch wil de gemeente graag de kassa luider laten rinkelen. Wat te doen? Makkelijk zat: de parkeertarieven verhogen, en niet zo’n beetje. Zonder extra moeite zal het geld dan voortaan binnenstromen. Maar dat zou wel eens een misrekening kunnen zijn.

Hoeveel nuchtere, Hollandse huisvaders zullen niet een simpel rekensommetje maken? “Weet je wat wij vandaag gaan doen, jongens? Even met een kwartiertje wandelen een tientje verdienen. We parkeren de auto in het dorp en wandelen gezellig naar het strand. Dat is nog gezond ook.” Pech voor omwonenden, die de oude overlast in de buurt zien terugkomen. Andere huisvaders (en moeders!) kiezen voor een alternatieve strategie. Even doorrijden naar een strandje verderop, waar het parkeren goedkoper of zelfs gratis is. En dat is dan weer pech voor de ondernemers in Rockanje.

Heeft het gemeentebestuur andere motieven voor de invoering van dit exorbitante parkeertarief? Dat voortaan alleen nog welgestelden met een dikke portemonnee afreizen naar Rockanje? Andere mogelijkheid is dat het iederéén afschrikt. Zo houd je het lekker rustig voor de eigen inwoners en de enkele Rotterdammer die nog fit genoeg is om de reis per fiets af te leggen. Net als in de jaren zestig. Oók een manier om geschiedenis te doen herleven.